Interviewer: Stel je even voor?
Ik ben geboren en getogen in één van de mooiste streken van Vlaanderen, de Vlaamse Ardennen. En daardoor heb ik ook altijd van de natuur gehouden. In 2018 voltooide ik via avondonderwijs, een vijf jaar durende opleiding als fotograaf aan het PCVO te Oudenaarde. Portret, sport, abstract, studio, macro, product of verhaalfotografie, alles passeerde de revue.
Interviewer: Waarom uiteindelijk dan natuurfotografie?
Ik ben pas gestart met natuurfotografie nadat ik reeds enige jaren vertrouwd was met portretfotografie. Maar met de jaren dienden mijn modellen echter steeds meer plaats te maken voor portretten in en van de natuur. Ik denk dat ik via de natuurfotografie meer mijn gevoelens kan uiten. Na mijn dagtaak, die zich voornamelijk achter een bureau situeert, heb ik écht nood aan een uitlaatklep. Met als resultaat dat ik voor of na mijn job nog heel vaak op stap ga. Steeds op zoek naar sfeer en gevoel. Binnen een straal van 20 km langs de boorden van de Schelde vind ik hiertoe een zee aan mogelijkheden.
Interviewer: Waar ga je zoal fotograferen?
Als natuurfotograaf, wie droomde er ook alweer van ijsberen en tijgers? Iedereen natuurlijk. Maar soms moet je ook beseffen dat er ook in jouw achtertuin misschien wel een heerlijke droomwereld, vol subtiele details, op jou ligt te wachten. De corona tijd was, sorry hiervoor, een heel toffe periode. Je hebt verschillende typen natuurfotograaf. Zelf rangschik ik mij bij de fotograaf die op zoek is naar sfeer en gevoel. Het zo waarheidsgetrouw mogelijk weergeven van hetgeen ik zie op het moment van afdrukken, maar dan vooral… hoe ik het zie. Regels zijn er om te breken. Dat lijkt eenvoudig, maar is het niet. Creatief zoeken naar het juiste licht, naar bokeh op de aanwezige waterdruppels, naar details die je laten dromen…”
Interviewer: Veel op stap dus in jouw local patch?
Zeker weten. Hierdoor leer je de streek heel goed kennen. En dit is echt wel nodig als je uitzonderlijke opnames wil maken, foto’s die eruit springen en zich onderscheiden van de rest. Soms zegt men wel eens tegen mij: “Ooh wat heb jij geluk gehad met die of die opname”. Maar geluk dwing je af. Door de kennis van de streek, de natuur op zich en door op zoek te gaan naar de perfecte omstandigheden, kan je geluk gaan minimaliseren tot slechts een kleine factor. Maar dit kost je wel wat tijd en inspanning.
Interviewer: Dan is de Vlaamse Ardennen toch wel een perfecte locatie?
De Vlaamse Ardennen is zeker een locatie waar veel mogelijk is. Op enkele minuten van het centrum van de stad, ben je plots in de middle of nowhere. Hoe zalig is dat. De schelde en zijn meanders, het heuvelachtige landschap, het mooie aanbod van bossen,… Het onvoorspelbare gedrag van dieren en de steeds veranderende licht- en weersomstandigheden zorgen voor een onuitputtelijke bron van mogelijkheden in deze achtertuin. Door onze ‘haast’-cultuur wordt deze schoonheid helaas door de meeste mensen niet meer opgemerkt.
Interviewer: De foto’s die je maakt zijn wel geen gewone waarnemingen?
Mijn soort foto’s zijn eerder ‘creatie’ dan ‘registratie’. Voor de gewone waarnemingen kan je eigenlijk bij mij niet terecht. Bij landschapsfotografie ga ik op zoek naar uitzonderlijke omstandigheden, gaande van hevig stormweer tot heel rustig opkomende ochtenddauw. Ik houd van het maken van creatieve foto’s, bvb met meervoudige belichting. En in mijn macrofotografie kan ik heerlijk wegdromen in de wereld van insecten en andere kriebelbeesten. Vogels kruisen de laatste tijd meer en meer mijn fotografisch pad. Ook bij mijn vogel opnames probeer ik mijn stempel te drukken en vooral anders te zijn. Maar eigenlijk is mijn kijk op fotografie is in de loop der jaren eigenlijk niet zoveel veranderd. En niet iedereen zal ook houden van mijn soort fotografie, maar dit kunnen de lezers best zelf uitmaken bij het bekijken van mijn beelden op FB of insta. Zoveel ideeën, zoveel smaken…
Interviewer: Heb je zelf fotografen waar je naar opkijkt?
Inspiratie haal ik bij fotografen die door middel van hun foto’s een gevoel weergeven. Een gevoel dat mij op één of andere manier raakt, zonder dat men er een uitleg of verhaal hoeft rond te brouwen. Het onderwerp of het model speelt hierbij totaal geen rol, de creativiteit des te meer. Ik kijk zeker op naar de beelden van Vincent Munier, Sandra Bartocha of Michel d'Oultremont. “Ik probeer te fotograferen wat ik voel, niet wat ik zie”
Interviewer: Je neemt ook deel aan wedstrijden?
Ja op regelmatige basis neem ik deel aan wedstrijden, met nu en dan wel een succesje tot gevolg. Zowel op nationale wedstrijden zoals Lowland Photo Contest of Festival International Nature Namur. Maar ook aan international wedstrijden neem ik deel zoals er zijn Nature Photographer of the Year (Nl), Festival Photo Montier (F), Gdt European Wildlife Photographer of the Year (D) of de Groene Camera (Nl). Op elk van deze wedstrijden heb ik al 1 of meerdere prijzen in de wacht gesleept. Dit is leuk, zowel voor de prijsjes als voor de erkenning. Maar het belangrijkste is toch dat je geniet van het vertoeven in onze natuur, want die is mooier dan men soms denkt.
Interviewer: Heb je nog een tip voor andere fotografen?
Heel eenvoudig: blijf jezelf als fotograaf. Leg de foto vast zoals jij hem ziet, niet zoals een ander dit verwacht. En geniet!
